Pitch Tag, czyli burza mózgów

Kiedy jest się obłożnie chorym już drugi tydzień i wysoka gorączka oraz zapalenie krtani uniemożliwiają nie tylko uczestniczenie w zajęciach, ale i w sesjach, lar­pach czy innych wydarzeniach towarzyskich, Pitch Tag jest niezastąpioną roz­rywką.

To prościutka gra Daniela Solisa, do której potrzeba tylko dwóch uczestników. Zabawa polega na wymyślaniu… czegokolwiek. Na początek trzeba właśnie ustalić, co będzie przedmiotem burzy mózgów. Kiedy gram z Arturem, zwykle wymyślamy komiksy i pochodne dobra kultury. Wśród przykładów, które podaje Daniel, można znaleźć głównie gry.

Zasady są bardzo proste. Jeden uczestnik podaje frazę, która ma być tytułem wy­my­ślanego dzieła, a drugi podaje jego — stworzony na poczekaniu — opis. Potem role się odwracają. Można grać przez forum, gtalka albo na żywo (wtedy przydaje się coś do pisania).

Kilka moich ulubionych przykładów:

Mango Lassi
Indyjska przeróbka animacji o szczurze wytwórni Pixar. Szczur imieniem Lassi po­ma­ga młodemu kuchcikowi, wyznawcy Ganesi [1]. Rysunki w stylu Sita Sings the Blues.

Nie bój się, kochanie
Podtytuł: Babcia jest tutaj. Zwariowane przygody małej dziewczynki, której ro­dzi­ce zostają podmienieni przez kosmitów, szkołę opanowują potwory, a komórka staje się wejściem do piekła. Co zeszyt, to nowa przygoda. Dziewczynce pomaga babcia, która na co dzień jest dobrotliwą staruszką zajętą typowo babcinymi ak­tyw­noś­cia­mi, która jednak okazuje się zaskakująco dobra w rozwiązywaniu wszyst­kich pro­blemów związanych z potworami z innego świata; dzieli się też dow­cip­nymi bab­ci­nymi mądrościami z życia. [Mam ochotę dodać: rysunki jak w Tintinie!]

Jak się czuje Konstancja?
Historia szpiegowska osadzona w samych początkach XX wieku. „Konstancja” odnosi się do tajnej bazy francuskich szpiegów. Opowieść rysowana piórkiem i tu­szem, ale i pędz­lem, tak że powstaje dużo cieni i szarości. Same obrazki i podpisy pomiędzy nimi, żadnych dymków. Plansze z podpisami/dialogami w stylu plansz z kina nie­mego.

Pierwszy śnieg
Opowiadanie, którego narrator opisuje, jak jako mały chłopiec czekał pewnego roku na śnieg. Dopiero w trakcie lektury czytelnik orientuje się, że wcześniej miała miejs­ce wojna atomowa, a śnieg zwiastuje nuklearną zimę.

[1] W ikonografii indyjskiej szczur jest zwierzęciem dosiadanym przez Ganesię — boga o głowie słonia.